സാമാന്യബോധമൊക്കെ കുറച്ചു കാലത്തെ ഈ നാട്ടിലെ താമസം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു ,ഭാഗ്യം! .മകള്‍ വരാറില്ലെന്നും സ്ഥിരംമായി ന്ടുവേടനക്കുള്ള തിരുംമ്മലിനും പണം അവളാണ് തരുന്നതെന്നും
സാറ പറഞ്ഞു .അന്നും പതിവു പോലെ പറമ്പില്‍ പണിയുന്ന വേഷത്തിലാണ് വരവ്.പുള്ളിക്കാരി എപ്പോഴും തിരക്കിലാണെന്നും എഴുത്തും വായനക്കും താനെ നേരം മതിയാകുന്നില്ലഎന്നും
പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ജിജ്ഞാസ്സാലുവായി.അപ്പോഴാണ്‌ പുള്ളിക്കാരി ന്യൂയോര്‍ക്ക്‌ യുനിവീഴ്സിടിയില്‍ നിന്നു ക്രിയേറ്റിവ്‌ റൈറ്റിംഗ് പഠിച്ചിട്ടുന്ടെന്നും രണ്ടു ബുക്കുകള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും പറയുന്നതു .എന്റെ താത്പര്യം കണ്ടിട്ടാകണം അപ്പോള്‍ത്തന്നെവീട്ടില്‍ പോയി അവരുടെ രണ്ടു ബുക്കുകളുടെയും കോപ്പികള്‍ എടുത്തു കൊണ്ടു വന്നു ഒപ്പിട്ടു തന്നു.അതിലൊരെണ്ണം കവിതയും രണ്ടാമത്തേത് ആതമ് കഥപരമായ നോവലും ആണ് .അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് മറുപടി സന്ദര്സനതിന് പോകും മുന്പ് ബുക്ക്‌ വായിക്കണമല്ലോ, എന്നോര്‍ത്തു പോയി.എന്തായാലുംരണ്ടു പുസ്തകങ്ങളും വായിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍അതൊരു കാരണം ആയി.ഒരെണ്ണം കവിതആണ്.ഈ നാടിന്‍റെ ഭംഗിയും പ്രത്യേകതകളും സാറയുടെ ജീവിതത്തില്‍ കൂടി കടന്നു പോയിട്ടുള്ള പല വ്യക്തികളും അനുഭവ്നങളും വിഷയമായിട്ടുണ്ട്.നോവല്‍ ആത്മ കഥപരമാണ് . ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ നിന്നു ഈനാട്ടിലേക്ക് കുടിയേറിയ മാതാപിതാക്കളുടെ ഒപ്പം കൊടും തണുപ്പിനോടുംരണ്ടാം ലോക മഹാ യുദ്ധ കാലത്തെ വര്രുതിയോദ്‌ഉം പടവെട്ടി തള്ളി നീക്കിയ ബാല്യ കാലം ഹൃദയ സ്പര്‍ശിയായി വരച്ചു കാട്ടിയിട്ടുണ്ട്.ആ താളുകള്‍ യാതന പൂര്‍ണമായ അക്കാലത്തെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള ഒരു കണ്ണാടി ആയി തോന്നി.മദ്യത്തിനടിമയെന്കിലും സ്നേഹസമ്പന്നനായ മരിച്ചു പോയ ഭാര്താവിനെപ്പടിയുള്ള ഓര്‍മകള്‍ പല ഭാഗങ്ങളില്‍ ചിതരികിടപ്പുണ്ട്.സാറ ഒറ്റക്കാണ് താമസം എങ്കിലും , തിരക്കാണ്, ഇടക്ക് കാറെടുത്ത് പോകുന്നത് കാണാം. ഫ്രെണ്ട്സ്‌ ആണ് എല്ലാം.ഇടയ്ക്ക്കുറെ ദിവസം കാണാതെ ആയി. പിന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു , ഞാന്‍ എന്റെ കൂട്ടുകാരിയുടെ വീട്ടില്‍ കിറ്റി സിറ്റിംഗ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു ഒരാഴ്ച( ബേബി സിറ്റിംഗ് പോലെ , ഉടമസ്തനില്ലാത്തപ്പോള്‍ പൂച്ചയെ നോക്കല്‍!) സാറ എപ്പോഴും സന്തുഷ്ടയാണ്, മകള്‍ വരാത്തതിനെപ്പട്ടിയോ" വയസ്സ് കാലത്തു ആരുമില്ല എന്നതിനെപ്പറ്റിയോ പരാതി ഒന്നുമില്ല .എഴുത്തും വായനയും വീട് പണിയും കൃഷിയും സൗഹൃങ്ങളും ഒക്കെയായി ഇരുപത്തി നാല് മണികൂര്‍ പോരാ എന്നമട്ടാണ് സാറക്ക്.
നാട്ടില്‍ എല്ലാമുന്ടെന്കിലും അസന്തുഷടരായി ജീവിക്കുന്ന ഒരുപാടു പേരെപ്പറ്റി ഓര്ത്തു
പോകുംസാറയെ കാണുമ്പോള്‍.
സാറ പറഞ്ഞു .അന്നും പതിവു പോലെ പറമ്പില്‍ പണിയുന്ന വേഷത്തിലാണ് വരവ്.പുള്ളിക്കാരി എപ്പോഴും തിരക്കിലാണെന്നും എഴുത്തും വായനക്കും താനെ നേരം മതിയാകുന്നില്ലഎന്നും
പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ജിജ്ഞാസ്സാലുവായി.അപ്പോഴാണ്‌ പുള്ളിക്കാരി ന്യൂയോര്‍ക്ക്‌ യുനിവീഴ്സിടിയില്‍ നിന്നു ക്രിയേറ്റിവ്‌ റൈറ്റിംഗ് പഠിച്ചിട്ടുന്ടെന്നും രണ്ടു ബുക്കുകള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും പറയുന്നതു .എന്റെ താത്പര്യം കണ്ടിട്ടാകണം അപ്പോള്‍ത്തന്നെവീട്ടില്‍ പോയി അവരുടെ രണ്ടു ബുക്കുകളുടെയും കോപ്പികള്‍ എടുത്തു കൊണ്ടു വന്നു ഒപ്പിട്ടു തന്നു.അതിലൊരെണ്ണം കവിതയും രണ്ടാമത്തേത് ആതമ് കഥപരമായ നോവലും ആണ് .അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് മറുപടി സന്ദര്സനതിന് പോകും മുന്പ് ബുക്ക്‌ വായിക്കണമല്ലോ, എന്നോര്‍ത്തു പോയി.എന്തായാലുംരണ്ടു പുസ്തകങ്ങളും വായിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍അതൊരു കാരണം ആയി.ഒരെണ്ണം കവിതആണ്.ഈ നാടിന്‍റെ ഭംഗിയും പ്രത്യേകതകളും സാറയുടെ ജീവിതത്തില്‍ കൂടി കടന്നു പോയിട്ടുള്ള പല വ്യക്തികളും അനുഭവ്നങളും വിഷയമായിട്ടുണ്ട്.നോവല്‍ ആത്മ കഥപരമാണ് . ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ നിന്നു ഈനാട്ടിലേക്ക് കുടിയേറിയ മാതാപിതാക്കളുടെ ഒപ്പം കൊടും തണുപ്പിനോടുംരണ്ടാം ലോക മഹാ യുദ്ധ കാലത്തെ വര്രുതിയോദ്‌ഉം പടവെട്ടി തള്ളി നീക്കിയ ബാല്യ കാലം ഹൃദയ സ്പര്‍ശിയായി വരച്ചു കാട്ടിയിട്ടുണ്ട്.ആ താളുകള്‍ യാതന പൂര്‍ണമായ അക്കാലത്തെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള ഒരു കണ്ണാടി ആയി തോന്നി.മദ്യത്തിനടിമയെന്കിലും സ്നേഹസമ്പന്നനായ മരിച്ചു പോയ ഭാര്താവിനെപ്പടിയുള്ള ഓര്‍മകള്‍ പല ഭാഗങ്ങളില്‍ ചിതരികിടപ്പുണ്ട്.സാറ ഒറ്റക്കാണ് താമസം എങ്കിലും , തിരക്കാണ്, ഇടക്ക് കാറെടുത്ത് പോകുന്നത് കാണാം. ഫ്രെണ്ട്സ്‌ ആണ് എല്ലാം.ഇടയ്ക്ക്കുറെ ദിവസം കാണാതെ ആയി. പിന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു , ഞാന്‍ എന്റെ കൂട്ടുകാരിയുടെ വീട്ടില്‍ കിറ്റി സിറ്റിംഗ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു ഒരാഴ്ച( ബേബി സിറ്റിംഗ് പോലെ , ഉടമസ്തനില്ലാത്തപ്പോള്‍ പൂച്ചയെ നോക്കല്‍!) സാറ എപ്പോഴും സന്തുഷ്ടയാണ്, മകള്‍ വരാത്തതിനെപ്പട്ടിയോ" വയസ്സ് കാലത്തു ആരുമില്ല എന്നതിനെപ്പറ്റിയോ പരാതി ഒന്നുമില്ല .എഴുത്തും വായനയും വീട് പണിയും കൃഷിയും സൗഹൃങ്ങളും ഒക്കെയായി ഇരുപത്തി നാല് മണികൂര്‍ പോരാ എന്നമട്ടാണ് സാറക്ക്.
നാട്ടില്‍ എല്ലാമുന്ടെന്കിലും അസന്തുഷടരായി ജീവിക്കുന്ന ഒരുപാടു പേരെപ്പറ്റി ഓര്ത്തു
പോകുംസാറയെ കാണുമ്പോള്‍.
പോസ്റ്റുകള്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ